Νέα μελέτη δείχνει ότι μεταξύ των ασθενών με COVID-19 που εισήχθησαν στη μονάδα εντατικής θεραπείας, παρουσιάζονται περισσότερες και πιο παρατεταμένες περιπτώσεις εγκεφαλικής δυσλειτουργίας σε σχέση με ασθενείς που έχουν άλλης αιτίας σοβαρή αναπνευστική ανεπάρκεια.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, οι ασθενείς που νοσούν πολύ σοβαρά με COVID-19 παρουσίασαν εγκεφαλική δυσλειτουργία κατά μέσο όρο για 12 ημέρες.

«Πρόκειται για διπλάσιο χρονικό διάστημααπό αυτό που βλέπουμε σε ασθενείς που δεν πάσχουν από COVID», είπαν οι ερευνητές.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι στοιχεία της ίδιας της νόσου μπορεί να ευθύνονται για τον αυξημένο κίνδυνο. Διαπίστωσαν όμως ότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι θεράποντες ιατροί δεν χρησιμοποιούν τα σύγχρονα πρωτόκολλα που έχουν σχεδιαστεί για τη μείωση της εγκεφαλικής δυσλειτουργίας. Χρησιμοποίησαν παρωχημένες και δυνητικά επιβλαβείς θεραπευτικές στρατηγικές, όπως κάποιες πρακτικές καταστολής, που σχετίζονται με αύξηση των περιστατικών παραληρήματος και κώματος.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση The Lancet Respiratory Medicine, είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει και περιέλαβε πληροφορίες από 2.088 ασθενείς που ασθένησαν σοβαρά με COVID-19 και εισήχθησαν σε 69 ΜΕΘ σε 14 χώρες, πριν από το τέλος Απριλίου 2020.

Διαπίστωσαν ότι το 82% των ασθενών ήταν σε κώμα κατά μέσο όρο για 10 ημέρες, ενώ το 55% των ασθενών ήταν σε παραλήρημα κατά μέσο όρο για 3 ημέρες. Οξεία εγκεφαλική δυσλειτουργία – με τη μορφή παραληρήματος ή κώματος – εμφανίστηκε σε ασθενείς κατά μέσο όρο για 12 ημέρες.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ποσοστά αυτά είναι διπλάσια από τα συνήθη σε ανάλογες περιπτώσεις ασθενών που νοσηλεύονται στη ΜΕΘ χωρίς COVID-19.

Εγκεφαλική δυσλειτουργία που σχετίζεται με τη νοσηλεία σε ΜΕΘ

Οι ασθενείς που χρειάζονται μηχανική υποστήριξη της αναπνοής έχουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάσουν εγκεφαλική δυσλειτουργία, ιδίως κώμα και παραλήρημα. Μέχρι στιγμής, παγκοσμίως περισσότεροι από 750.000 ασθενείς με COVID-19 έχουν χρειαστεί μηχανική υποστήριξη της αναπνοής τους.

Η ερευνητική ομάδα του Vanderbilt University Medical Center θεωρείται κορυφαία στην έρευνα για το παραλήρημα ασθενών στη ΜΕΘ. Οι μελέτες τους έχουν συμβάλλει στη δημιουργία σχετικών κατευθυντήριων οδηγιών από τις αρχές σε πολλές χώρες.

Ορισμένες από τις τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές, περιλαμβάνουν:

  • κατάλληλη, αποτελεσματική διαχείριση του πόνου
  • έγκαιρη διακοπή αναλγητικών και ηρεμιστικών
  • καθημερινές δοκιμές αναπνοής και αφύπνισης
  • αξιολογήσεις παραληρήματος σε όλη τη διάρκεια της ημέρας
  • επαφή με την οικογένεια
  • έγκαιρη κινητοποίηση και άσκηση

Τα στοιχεία που ανέλυσαν έδειξαν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι ιατροί ακολούθησαν παρωχημένα πρωτόκολλα, μεταξύ των οποίων:

  • βαθιά καταστολή
  • ευρεία χρήση κατασταλτικών του νευρικού συστήματος, όπως εγχύσεις βενζοδιαζεπίνης(οι συγκεκριμένοι ασθενείς είχαν 59% αυξημένες πιθανότητες παραληρήματος)
  • ακινητοποίηση
  • απομόνωση από την οικογένεια

Η σημασία της οικογένειας

Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι οι επισκέψεις συγγενών, είτε με φυσική παρουσία είτε “ψηφιακά” μέσω διαδικτύου, μείωσε τον κίνδυνο παραληρήματος κατά 30%.